OKUL KORKUSU
Okul korkusunun her çocukta rastlanan bir durum olduğu söylenemez. Ancak ortaya çıkması halinde çocuğun akademik yaşantısını alt üst edebilir, ana babayı çaresiz kılabilir. Okul korkusu olan çocukta çeşitli derecelerde psikosomatik belirtiler görülür. Bunlar; mide bulantısı, karın ağrısı, kusma, baş dönmesi şeklindeki bedensel yakınmalardır. Bu yakınmalar, sabahları okula gitmeden önce yada pazar akşamları görülür. Okula gitmeyeceği söylenince tüm yakınmalar biter.
Bu çocukların okulda disiplin sorunu yoktur. Öğrenme ve başarı motivasyonu genellikle yüksektir. Zekası normal ya da normalin üstündedir. Asıl korkulan şey okul değil evden, anneden ayrılmaktır. Bu çocuklar genelde aile bireyleri dışındaki yabancı kişilerle sosyal ilişki kurmakta güçlük çekerler ve utangaçtırlar, başarı kaygısı olan uslu, uyumlu, aşırı onay bekleyen, ailesine bağımlı çocuklardır. Evde kaldıkları sürece mutludurlar.
Çocuğa ebeveynin yaklaşımı ve tutumu önemlidir. Okul korkusu olan çocuğa ve ailesine verilen destek ve yardımla bu sorunun kısa sürede ortadan kalkması mümkündür.
GECE KORKUSU (GECE TERÖRÜ)
Gece korkusu; “gece terörü” ya da uyku terörü” olarak da adlandırılır. 3-4 yaşlarından itibaren görülür ve 6 yaşa kadar normal olduğu kabul edilir.
Genellikle uykuya daldıktan bir süre sonra ilk 2 saatinde görülür. 10-45 dakika arasında süren panik nöbeti şeklindedir. Çocuk uykusundan ağlayarak, çığlık atarak uyanır. Gözleri açıktır. Ancak anne babasının yanında olduğunun farkında değildir. Korkmuştur. Şaşkın tavırlar sergiler. Odasının içindeki eşyaları ve yanındakileri tanımaz. Onları yabancı ve korkutucu şeyler zanneder. Saldırgan, üstünü çıkarma, eşyaları yere atma gibi davranışlarda bulunabilir. Sakinleştirilmeye, uyandırılmaya çalışılsa da başarılı olunamaz. Çünkü duymuyor, anlayamıyordur. Korku ataklar bittiğinde kolayca uykuya döner. Daha sonra bunları hatırlamaz.
Genellikle uykuya daldıktan bir süre sonra ilk 2 saatinde görülür. 10-45 dakika arasında süren panik nöbeti şeklindedir. Çocuk uykusundan ağlayarak, çığlık atarak uyanır. Gözleri açıktır. Ancak anne babasının yanında olduğunun farkında değildir. Korkmuştur. Şaşkın tavırlar sergiler. Odasının içindeki eşyaları ve yanındakileri tanımaz. Onları yabancı ve korkutucu şeyler zanneder. Saldırgan, üstünü çıkarma, eşyaları yere atma gibi davranışlarda bulunabilir. Sakinleştirilmeye, uyandırılmaya çalışılsa da başarılı olunamaz. Çünkü duymuyor, anlayamıyordur. Korku ataklar bittiğinde kolayca uykuya döner. Daha sonra bunları hatırlamaz.
Ataklara neden olabilecek gündüz yaşanan olaylara dikkatle gözden geçirilmelidir. Anne baba bu ataklar sırasında bir şey yapamadıkları için endişeye kapılırlar. Sadece çocuklarının yanlarında olmaları, onları sakin ve huzur verici yumuşak bir sesle zarar görmelerini engelleyici yaklaşımları yeterlidir.
Ailelerin bu durumda hem kendileri hem çocukları için profesyonel destek almaları sorunla daha kolay baş etmelerini sağlar.
...